Cały dzień i noc

Gdzie obejrzeć cały film Cały dzień i noc online w internecie?

Oglądałem „Cały dzień i noc” w rocznicę śmierci Johna Singletona. Jest to istotne, ponieważ Singleton stworzył coś, co akceptuję jako dodatek do ultra tego rodzaju filmu. Jego dobrobyt zrodził pozornie wieczne aranżacje „filmów z kapturem”, których oglądanie bardzo mnie zmęczyło. A było to prawie 30 lat temu. Proces zielonego oświetlenia hollywoodzkiego filmu w Hollywood jest wahadłem, które w ten sposób przesuwa się między filmami niewolnikami i filmami, z których oba korzystają na naszych dolegliwościach, a jednocześnie nie mają nic nowego do powiedzenia lub dodania. Właśnie wtedy, gdy myślisz, że przypływ tych filmów się skończył, zaczyna padać. Niekoniecznie jest tak, że takie filmy nie powinny istnieć, ale czy musimy ciągle zdobywać ten sam cholerny film?

W „Cały dzień i noc” jest tylko oryginalny pomysł. Tu nie można się spodziewać pojedynczego zdumienia. Nie musisz go oglądać, a założę się, że spekulujesz co najmniej 95% tego, co dzieje się na podstawie przedstawienia fabuły i twojego wglądu w różne filmy. Ten film był wcześniej robiony zbyt często i ulepszany. Na przykład nadal pomagano mi pamiętać „Społeczeństwo Menace II”. Film Hughes Brothers ma duży wpływ na eseistę / wykonawcę Joe Roberta Cole’a. Widać to w szczegółach fabuły, nonszalanckim przedstawieniu przypadkowej brutalności, strukturze retrospekcji, narracji, zabójstw zemsty i jej ponurej negatywności.

Czego dotyczy fabuła filmu Cały dzień i noc?

„Zagrożenie” powinno być swego rodzaju lekarstwem na „Boyza N The Hooda”, odsuwając wszelkie pozytywne myślenie, które wydawało się nadmiernie filmowe. To przyzwoity film, ale jego błędem jest specyficzna empatia – prosi, abyś poczuł przeznaczenie głównego bohatera, ale nie czyni takiej potrzeby nikomu, kto mógłby mu się uszkodzić na jego drodze. Cole popełnia ten sam błąd, jednak jest znacznie mniej skuteczny niż bracia Hughes. Przynajmniej mieli niepokojącą nieprzewidywalność O-Dog, niezapomnianej sceny Billa Duke’a i tę przewagę, że skłonili swoje modne słowa do nowego punktu widzenia, ponieważ ich film o włóczniach powstał 27 lat temu.

W dzisiejszych czasach materiał ten jest zużyty, chyba że film oferuje alternatywne lub coraz bardziej szczegółowe ujęcia, które nadają wizji twórcy, a nie duplikat tego, co kiedyś działało. Są też filmy, które to robią, tragiczne historie o bitwach i krzątaninie, które wznoszą ją ponad to, co poprzednio. „Blindspotting” jest tego doskonałym przykładem, podobnie jak „Fruitvale Station”. Ten ostatni film został nakręcony przez współzałożyciela Cole’a „Czarną Panterę” Ryana Cooglera i, podobnie jak ten, oba filmy mają miejsce w Oakland w Kalifornii. Korzystają również z okazji, aby głęboko przesłuchać podstawowe przyczyny działań swoich bohaterów i ich bólu.